در کارخانجات قند، شربت قندی که از چغندر استخراج می‌کنند باید خاصیت قلیایی داشته باشد، چرا که برای رسوب مواد پروتئینی، پکتین و فسفات‌های شربت نیاز به حالت قلیایی است. به همین علت در مرحله تصفیه شربت خام، ابتدا شیر آهک و سپس گاز کربنیک به شربت خام دمیده می‌شود تا این مواد رسوب داده شده و از محصول نهایی خارج شوند. این رسوبات که به وسیله دستگاه ته‌نشین‌ساز جداسازی می‌شود، اصطلاحا گل کربنات نام دارد. گل کربنات جداسازی شده پس از خروج از فیلترها سریعا تخمیر و در محیط اطراف کارخانه‌های قند دفن می‌شود. این مواد دفعی علاوه بر اشغال فضای بسیار زیاد برای دفع، بوی تعفن آزاردهنده‌ای را هم سبب شده و پس از خشک شدن نیز به صورت پودری بسیار ریز در محیط اطراف پراکنده می‌شوند.
بر اساس آمار حدود 600 هزارتن در سال میزان تولید گل کربنات در ایران است که مدیریت دفن این حجم از گل‌کربنات برای کارخانجات قند هزینه بالایی به همراه دارد. بنابراین استفاده از فناوری که بتواند این ماده دفعی را بازیافت کرده و ارزش‌افزوده ایجاد کند، می‌تواند این مشکل بزرگ را برطرف و از طرفی به عنوان یک محصول با ارزش‌افزوده بالا، برای کارخانجات قند درآمدزایی داشته باشد.
لینک دانلود شماره سوم نشریه فناوارنه بنیادتک